با توجه به آیات 15 و 16 سوره مبارکه هود علیه السلام و نیز آیاتی که عمل صالح را شرط ورود به بهشت می دانند، این نتیجه به دست می آید: عملی نجات بخش است و بهشت جاویدان را در پی خواهد داشت که دارای این دو عنصر باشد: حُسن فعلی و حُسن فاعلی؛ یعنی هم عمل، عملی باشد که در فرهنگ دینی مقبول است و هم کننده کار آن را با نیت الهی و قصد قربت انجام داده باشد.
قسمت اول
آیات قرآن کریم تأکید و اصرار دارند بر اینکه شرط ورود به بهشت دو چیز است: یکی ایمان و دیگری عمل صالح؛ مانند آیه 82 سوره بقره که اهل ایمان و عمل صالح را اهل بهشت و جاویدان در آن معرفی می کند:
الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فیها خالِدُونَ
آیات الهی این واقعیت را هم بیان می دارند که نه ایمان بی عمل برای انسان مفید خواهد بود و نه عملِ بی نیت الهی.
بی فایده بودن ایمانِ بی عمل را در آیه 158 سوره انعام آمده است:
یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّكَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فی إیمانِها خَیْراً
موضوعات مرتبط: تازه های متفرقه دینی ، ،
برچسبها:
در قیامت انسان عمل خودش را میچشد میبیند تلخ است، آن روز است که دادش درمیآید؛ یا میچشد میبیند شیرین است، آن روز است که لذت میبرد. یعنی هرچه که قبلاً در سلف گذراند الآن امتحان میکند؛ همانی که در دنیا شیرین بود الآن میسوزاند، چون «حفت النار بالشهوات» و همانی که در دنیا تلخ بود الآن لذتبخش است، چون «حفت الجنة بالمكاره».
بقیه درادامه مطلب
موضوعات مرتبط: تازه های سیاحت غرب ، ،
برچسبها: