زندگي نامه حضرت محمد رسول الله(ص)

احادایث پیامبر

1. رسول خدا (ص) : هرکس دوستی دنیا و لذائذ آن را بر طلب علم الهی ترجیح دهد مستوجب خشم الهی میشود و در پائین ترین درجات آتش دوزخ با جهودان محشور خواهد بود و درباره چنین افرادی آیه زیر نازل گشته است . سوره بقره آیه 89 : و چون عرضه شد برایشان راه راست و شناختند صحیح بودن آنرا پس کفران این نعمت نمودند و از آن روی برتافتند پس لعنت خدا بر کافران باد.   مکارم الاخلاق صفحه 528

2.رسول خدا (ص) : ای بندگان خدا شما همانند بیمارانید و خداوند مانند طبیب مصلحت مریض در ایناست که به دستورات طبیب عمل نماید نه آنکه به چیزی که خود می پسندد اظهار تمایل کند پس تسلیم اوامر و دستورات الهی شوید تا به گروه نجات یافتگان بپیوندید و به خیر و سعادت دست بیابید.    مجموعه ورام جلد 2 صفحه 117

3.رسول خدا (ص) : در تفسیر قول خدای عزوجل سوره واقعه آیه 10 و 11 (( السابقون السابقون اولئک المقربون )) (( سبقت گیرندگان در انجام اوامر الهی همان مقربان درگاه الهی هستند )) فرمودند : جبرئیل به من خبر داده سابقون علی (ع) و شیعیانش میباشند آنها هستند که به بهشت سبقت گیرند و به جهت کرامتی که خداوند به آنها نموده مقربان درگاه الهی می باشند.   امالی شیخ مفید صفحه 339

4.پیغمبر(ص) : دوستی من و خاندانم در هفت جای پروحشت سودمند است وقت مرگ در قبر هنگام زنده شدن موقع تحویل دادن نامه اعمال در وقت حساب و سنجش اعمال و عبور از پل صراط   کتاب نصایح صفحه 263 حدیث 13

5.رسول خدا (ص) : خداوند متعال به هیچ عالم و دانشمندی سرمایه علمی عطا نفرمود جز آنکه از او پیمان گرفت نوع همان پیمانی که از پیغمبران گرفت که احکام و دستوراتش را به مردم ابلاغ نمایند و هرگز از بیان حقیقت دریغ نورزند.   ترجمه منیة المرید صفحه 59

6.پیامبر اکرم (ص) : هرکس که خداوند به او علم دین عطا کرده باشد و او آن را به مردم تعلیم ندهد پس از مرگ داوند را در حالی ملاقات میکند که بر دهانش لجام آهنین زده باشند.   بحارالانوار جلد 2 صفحه 68

اشعاری دروصف پیامبراکرم

 محمد بود و نوری از زمین تا بینهایت ها             محمد

بود و در دل زین معماها حکایت ها 

دوباره موج آهنگش طنین افکند زیر گنبد گیتی 

من امشب سخت حیرانم          چه می بینم؟ نمی دانم . 

عجب نوریست این نور شگفت امشب

کجا خورشید و ماه آسمانی این ضیا دارد ؟          نگه چون میکنم دنباله تا عرش خدا دارد

کریما! سخت حیرانم

چه می بینم؟ نمی دانم 

محمد در سخن با خویش بود آنگاه چون تندر 

نوائی آسمانی در دل غار حرا پیچید            صدائی در زمین از سوی عرش کبریا پیچید 

در آندم، حق تعالی، گوش بر بانگ خدا میداد        

محمد، مات و حیران، گوش بر بانگ خدا می داد: 

بخوان هان ای محمد! گفت: من خواندن نمی دانم 

ندا آمد: بخوان با من ای امی مکه ! 

بناگه چشمه نوری بجان پاک او تابید 

دوباره این ندا آمد: 

بخوان ای بارگاه کبریا را بهترین بنده           بخوان بر نام قدس پر شکوه آفریننده 

خداوندی که انسان را ز خون بسته می سازد 

بخوان بر نام پاک خالق اکرم 

بنام آنکه دانش را به نیروی قلم آموخت  

بنام آن خداوندی که از رحمت ـ 

بجان مردم نادان چراغ معرفت افروخت . 

محمد از شکوه وحی می لرزید 

در آن ساعت محمد بود و شهر مکه و وحی خداوندی 

پس از آن شب جهان داند که در گفتار پیغمبر  

سخن از عشق حق بود و حدیث آرزومندی 

محمد از دل « ام القری » این نغمه را سر داد  

که: ای انسان! خدا یکتاست         بجز یکتا پرستی هیچ راه رستگاری نیست 

بدیگر راهها گر پا گذاری غیر خواری نیست 

در این آیین جاویدان

لب خود را فرو بند از سپیدی وز سیاهی ها 

تو را تا کی سخن از قصه رنگ است       در این آئین سخن از رنگها ننگست 

 زندگی نامه درادامه مطلب مراجعه کنید بانظراتتون مارادلگرم کنید